Er is iets magisch aan films waar je als kind dol op was en die je dan ook meermaals hebt bekeken op verschillende leeftijden. Naarmate je ouder werd, begreep je steeds net dat dingetje extra en ging je het werk des te meer waarderen. Niet alleen blijft zo iets u heel uw leven bij en kan je er ook als volwassen persoon met plezier naar blijven kijken, soms kan het in zekere zin zelfs een invloed hebben gehad op uw persoonlijke ontwikkeling. Mijn appreciatie voor absurde humor is ongetwijfeld aangewakkerd door komedies als Airplane, The Naked Gun, Hot Shots en Loaded Weapon. Samen met mijn grote broer en mijn mama hebben wij de VHS cassettes opnieuw en opnieuw bekeken en elke keer werd er hartelijk gelachen. Dat zijn jeugdherinneringen van zuivere vreugde.
Het was dan ook met enig argwaan dat ik enkele weken geleden voor het eerst een trailer van The Naked Gun (2025) zag passeren. Het is toch behoorlijk gewaagd om dergelijke klassiekers aan te pakken. Je wil als filmmaker sowieso vernieuwen – krak hetzelfde uitbrengen heeft weinig zin. Bovendien is de context helemaal anders. Het publiek is geëvolueerd en de hele zeitgeist is gewoon verschillend. Het is onmogelijk om hier geen rekening mee te houden. Maar tegelijkertijd wil je toch vooral eerbiedig omgaan met het iconisch origineel (en ook de kritische fans niet in het gezicht spuwen) en dus sleutel je best niet te veel aan de succesformule. Het is een delicate evenwichtsoefening waarbij je zowel een jonger publiek als de oude garde moet zien te plezieren.
Wat mij betreft, is regisseur Akiva Schaffer daar in deze wonderwel in geslaagd. De film voelt fris en modern aan en dat is prima. Het is vooral geen flauw afkooksel en wel degelijk honderd procent Naked Gun. Pure slapstick, running gags, stupide woordspelingen, absurde chaos op de achtergrond. Het zit er allemaal in. En zoals het hoort, gebracht met volkomen uitgestrekte gezicht. Ja ook acteur Liam Neeson verdient zeker een pluim. De Ier is ontegensprekelijk de geknipte man voor de job en doet Leslie Nielsen absoluut eer aan. Je zal misschien niet bij elke poging billekletsend gieren, maar de overgrote meerderheid kwam bij mij althans toch aardig in de buurt en ik kan op een hand tellen hoeveel films mij het afgelopen decennium zo vaak hebben doen lachen. Verwacht nu ook geen verheven meesterwerk natuurlijk. The Naked Gun is infantiel, oppervlakkig en werkt enkel in zijn eigen universum. Maar zo hoort het ook. En als je net als ik vol nostalgie terugblikt op de oorspronkelijke trilogie (en de Police Squad-reeks) kan ik me moeilijk inbeelden dat deze remaquel je niet zal bevallen.
