Om een einde te maken aan dalende kijkcijfers heeft presentator Jack Delroy (David
Dastmalchian) een wel zeer uitzonderlijke panel bij elkaar verzameld voor de aflevering van
zijn talkshow vanavond. Op de bank ontvangt hij een medium, een scepticus, de auteur van
een boek over haar bezeten patiënt en de bezeten patiënt in kwestie. Verder volstaat het om
te stellen dat de scepticus nogal op de proef wordt gesteld met wat zich vervolgens voordoet.
De regisserende broers Colin en Cameron Cairnes nemen hun tijd om allereerst hun
protagonist uitgebreid te introduceren en hem daarna de gasten een voor een te
verwelkomen. Zo krijg je als kijker het nodige mee om voor jezelf uit te maken wie van deze
personages je al dan niet ernstig moet nemen. Terwijl het verhaal vorm krijgt en de spanning
geleidelijk aan stijgt, ga je bepaalde dingen verwachten en wanneer het dan allemaal toch
net dat tikkeltje vreemder wordt, kan je niet anders dan loslaten en genieten van de wilde rit.
De film maakt zeer efficiënt gebruik van de middelen ter beschikking met een specifieke
soort belichting die je meteen associeert met de jaren ’70 en een eerder beperkte maar zeer
authentiek uitziende set die overtuigend weergeeft hoe een dergelijk programma er toen zou
hebben uitgezien waardoor je moeiteloos slikt wat zich afspeelt ondanks de toch wel
ongewone aard van de gebeurtenissen. De kleding en haarsnit van de personages in
combinatie met de muziek en de grafische stijl van de tussentitels die doorheen de prent
verschijnen maken het plaatje helemaal af.
Pour la petite histoire, die tussentitels zouden deels met AI gegenereerd zijn wat bij de
release van de film voor wat controverse had gezorgd omdat er gevreesd wordt dat
dergelijke praktijken banen afsnoept van creatievelingen binnen de sector. Hier en daar werd
zelfs opgeroepen om de film te boycotten, maar de makers hebben dit netjes geweerd door
duidelijk te maken dat de beslissing om te experimenteren met deze technologie was
genomen in samenspraak met de grafische ontwerpers zelf en dat alle betrokkenen erg
tevreden waren over het finaal resultaat. Uiteindelijk is Late Night With the Devil een enorm
genietbaar, knap geconstrueerd en bijzonder sfeervolle thriller waar duidelijk met passie aan
is gewerkt. Reden genoeg om het op z’n minst een kans te wagen, als je het mij vraagt.
