Een groep vrienden spreekt af om samen te dineren. Niet iedereen kent elkaar even goed. De oudere vriendschappen praten wat bij, de nieuwere leden leren elkaar kennen. Er zijn je gebruikelijke misplaatste opmerkingen hier en daar, maar buiten wat ongemakkelijke interacties gaat het er redelijk gezellig aan toe. Doorheen de avond gebeuren er echter een paar onverklaarbare dingen. Niemand heeft bereik en sommige gsm-schermen zijn zelfs gebarsten. Zou het enigszins te maken kunnen hebben met de komeet die vanavond langs de planeet scheurt? Wanneer het licht plots uitvalt, halen de vrienden kaarsen (en gekleurde glow-sticks) boven. Ze nemen gauw een kijkje buiten en merken dat de hele buurt ook zonder stroom zit behalve een huis in de verte. Een deel van de groep beslist om naar het ander huis te trekken om te achterhalen of ze daar meer weten. Meer van de plot verklappen, zou een zonde zijn, maar weet dat het vanaf dat punt nog heel wat vreemder wordt.
Coherence (2013) is een uitdagende en bijzonder intrigerende low-budget scifi mysterie waarbij de kijker samen met de personages tracht uit te pluizen wat er juist aan de hand is. Na de initiële set-up heb je snel in de smiezen dat niet alles is wat het blijkt, maar zelfs wanneer het basisconcept is onthuld, blijf je je afvragen waar het allemaal naartoe zal gaan. De overgrote meerderheid van de scenes speelt zich af in de woonkamer en bij momenten voelt het door deze beperkte setting haast aan als een theaterstuk, maar dat voegt net toe aan de sterkte van de film. De spanning vloeit hoofdzakelijk voort uit de wetenschappelijke betekenis en filosofische impact van wat ze te weten komen. Er is wat (grotendeels geïmpliceerd) geweld en er zijn enkele shots van de komeet in de hemel, maar los daarvan heb je zo goed als geen actie of visueel spektakel waardoor de film het moet hebben van de script en de acteerprestaties om de kijker te blijven boeien. Elk lid van de vriendengroep heeft een goed uitgewerkte persoonlijkheid (en achtergrond) waardoor de onderlinge dynamiek volkomen geloofwaardig overkomt en de informatie die je daar als kijker uit haalt – hoe geflipt deze ook moge zijn – perfect logisch aanvoelt. Voeg daar nog aan toe dat de film opbouwt naar een climax die daadwerkelijk steek houdt (stel je voor), en vooral ook standhoudt in plaats van in elkaar te storten als een kaartenhuisje zoals wel vaker het geval is bij dergelijke verhalen en je begrijpt waarom ik mijn goede vriendin Alexandra erg dankbaar ben voor deze tip. Buiten haar aanhoudende aanbevelingen de voorbije jaren, heb ik zelden horen spreken over deze uitstekende film. Irreëel.
Alexandra hier! Well said, ik heb hem zelf nog is gezien vorige week en ook deze keer heel hard van genoten en nieuwe details gevonden die ik de eerste keer(en) niet had gezien. Zelden geeft het einde van deze genre films mij voldoening, deze is de uitzondering!