Opnieuw een nieuwe Marvel film, de 31ste in de rij. De derde Ant-Man film met de immer sympathieke Paul Rudd in de hoofdrol.
Nadat Scott Lang samen met de Avengers de wereld heeft gered van Thanos, besluit hij zijn persoonlijke verhaal uit te doeken te doen in een boek dat hem ongekende roem brengt. De faam drijft hem echter steeds verder weg van zijn dochter Cassie en de rest van zijn gezin. Maar dan gebeurt er een bizar ongeluk waardoor het gezin wordt opgeslokt in een andere dimensie.
Peyton Reed (Ant-Man, Yes Man, The Break-Up) zit al voor de derde keer in de regisseurstoel voor Ant-Man en je voelt het. Het was misschien tijd geweest om een nieuwe stem aan het woord te laten voor deze personage, die niet veel nieuws te zeggen heeft. Het hoogtepunt van deze film is de introductie van Kang als stouterik (introductie in de film, al geïntroduceerd in de serie Loki). Ze hebben ook meer screen time gegeven aan Michelle Pfeifer wat altijd een goed idee is. Maar Ant-Man is altijd een personage die uitblinkt in de persoonlijke, kleine momenten en deze film lijkt veel te ambitieus om een goed verhaal te brengen. Het blijft een aangenaam kijkstuk maar aan het einde verliest de film aan ideeën.
Paul Rudd is nog altijd even joviaal en blij om deze rol te spelen, Evangeline Lilly wordt op de achtergrond geplaatst in de film, Michael Douglas krijgt veel meer te doen in het laatste deel van de film, Jonathan Majors is zeer sterk gecast, Michelle Pfeifer krijgt eindelijk iets te doen in deze filmen en Kathryn Newton is een leuke toevoeging.
