2018 was a very good year cinematographically. We had amazing original content, beautiful biopics, fun superhero films (we can’t avoid it, it is the main genre in the blockbuster world), very funny comedies and some great dramas. Our contributors decided to compile their list of the year. Some were short and some were very extended.
Discover the different lists of our contributors:
Jon Amigo
Best Movies of 2018 (no order)
– Burning
– Shoplifters
– Cold War
– Dogman
– Beautiful Boy
– Suspiria
– Foxtrot
– Roma
(technically also 2018)
– 3 billboards outside ebbing misouri
– Call me by your name
– A Ciambra
Honorable mentions:
The insult
Blackkklansman
Annihilation
Girl
Beast
Loveless
Stanley Berenboom
The Best Film of the end of the year: Manbiki kazoku (Shoplifters). Koreeda is a true master and this film is perfect. Just go the cinema already.
The best film of the beginning of the year: Call me by your name: The peach, Armie Hammer, Timothee Chalamet and Italy. What more to say?
The most beautiful use of black-and-white: Roma, Alfonso Cuarón decided to make a very small film about his youth, shot in beautiful black and white. Filled with small details about the time, this film has to be seen in cinemas.
The best Belgian film of the year: Girl, a lot has been written about this film, but it is an incredible achievement. A beautiful film filled when amazing performances.
Best Superhero film of the year: Avengers: Infinity Wars: it is an achievement, bringing all the hero’s (almost) together and making a comprehensible plot where everybody has his importance. Making Thanos the anti-hero of the film was a great idea and we are looking forward to the sequel.
The most hyped film of the year which tuned out was very good: Three Billboards outside Ebbing Missouri. The film was the hype of the winter and it turned out it was very good. The cast is grandiose and the story is very surprising. A must see film.
The best Western of the Year: The Sisters Brothers: Jacques Audiard decided to make a western like you don’t see any more and with a surprising peaceful ending. The cast and the dialogues are the heart of the film.
The most nostalgic film: Ready Player One: Spielberg did it again. Making a beautiful fantasy that is meant for the gamers but that everybody loves. It has a beautiful moral at the end that most people will just ignore so that they can play even more.
The best biopic: I, Tonya: in a year with a few true stories, this crazy ice skating story was the icing on the cake. Margot Robbie is fantastic as the main actress as is the rest of the cast.
The best ironic film of the year: The Death of Stalin: It was the only way to bring this story to live. The Stalin regime was so awful and stupid, that this was the only way to bring this story to life.
The best romantic film of the year: The Shape of Water: In a year where romantic comedies had a great revival (Crazy Rich Asians, Set it Up), The Shape of Water was the most romantic of them all. A modern fairytale that made us wonder and smile.
The most engaging film: Blackkklansman. Frustrating, humor, aggression, drama, pick an emotion and they will all be in this enraging film of the master himself, Mr. Spike Lee.
The Best children film of the year: Paddington 2: The first one was already great, but this another level. First of all Hugh Grant should win an Oscar for this role. Secondly this story is so cute and fluffy and perfectly executed that you have to be made of stone to not enjoy this one.
The longest in production: The Man Who Killed Don Quichote. 30 years, that how long Terry Gilliam tried to make this film and it was worth the wait.
The most stylish film of the year: A Simple Favor. It competes also in the category best soundtrack, an underrated film.
The Best courtroom drama: L’Insulte. A thrilling film that shows how the smallest dispute can explode if emotions can the better of it.
The great English dramas: Disobedience and The Guernsey Literary Society
The saddest film of the year : Beautiful Boy. Everything that could go wrong, goes wrong. A very intimate film about fatherhood.
Extra
The worst film of the year that was so weird that it is actually good, we think: Venom: the plot is awfully generic, the critics destroyed the film, the beginning is so slow, the expectations were bleak and still the movie made more than 850 million dollars worldwide. The incredible casting of Tom Hardy was the genius move. The duality between Venom and Brock is the heart and soul of the film. It was by far not the best film of the year but I was so surprised by this film that I wanted to put it on the list.
(Continue reading under the picture)
Myriam Gooris
The Shape of Water de Guillermo del Toro
Zimna wojna (Cold War) dePaweł Pawlikowski
Manbiki kazoku de Hirokazu Kore-Eda
L’Insulte de Ziad Doueiri
Billboards de Martin McDonagh
The Death of Staline de Armando Iannucci
Le Grand Bain, de Gilles Lellouche
Darkest Hour de Joe Wright
The Guernsey Literary Society de Mike Newell
The Florida Project de Sean Baker
Le meilleur film vintage vu en 2018: Dommage que tu sois une canaille de A. Blasetti pour Sophia Loren, Marcello Mastroianni, Vittorio de Sica
(continue reading under the picture)
Sebastian Rubio
The Quiet Place
Hollywood from time to time throws us a horror movie and lately a lot of those new horror movies were either reboots or already used franchises, this is where this movie stands out. It’s a fresh new take on the horror genre. The movie is pretty unique, it doesn’t just appeal to the horror fan, I’d recommend it to anyone who wants to see a well written movie. The cast is top class, the setting of the movie and the effects are all believable, this movie proves you don’t need to bust a 100 million to make a great movie.
This is one of those movies that you start watching not knowing what to expect, but soon enough you’re stuck on your seat biting your nails, quietly watching the story unfold.
Upgrade:
This movie proves how a small (Australian) production can still produce a true jewel. I’d take this as a lesson to all the smaller movie production teams all over the world, it is possible to make something really special with limited means. This movie feels like a typical Hollywood production, but cost less than 5 million dollars to make. This movie has something which so many new Hollywood movies fail at: it has excellent writing. The subject isn’t new per se, but they gave it a enough twists to make it their own. The main actors filled their roles nicely, effect were good, the action was good enough, nut again it’s the main storyline that makes this movie thrive. The way the movie ends is the cherry on the cake. You want to watch some unknown movie that barely got any media attention but that’s still really awesome? Go watch Upgrade.
Aquaman
Oh no, yet another super hero movie, I can see the haters already refusing to see this movie purely on principle and yet, this movie is still worth watching. Before I even get into the movie, the box office alone already makes you curious, why so many people already went to see it. How come this movie is already making a shitload of cash worldwide? It’s very simple: it’s a very fun movie to see! The plot is not overly complicated, it is by all means a fantasy type storyline. Atlantis has always been a fascination for a lot of people. Now one parallel I’d like to draw is between Iron-man and Aquaman, both these characters were not immensely popular, yet after their first big movie suddenly everybody loved them. I’m pretty sure people will start to love both Aquaman and Jason Momoa after this movie. The movie does its own take on the character and the origin story, this might trouble some of the hard comic book fans, but it does work greatly to introduce the character. James Wan got a greenlight on this project and it certainly paid off, you can tell there was no studio interference this time. I do admit this movie does get a bit CGI heavy, but let’s not kid ourselves what movies today don’t use CGI? Black Panther also heavy used CGI, how great was that movie? The Soundtrack at times fails at times but that’s hardly an issue through all the action. The main storyline was pretty well done, there’s more than enough action scenes. One thing worthy of mentioning: this movie is part of the whole DC cinematic universe, but it stands on its own just fine. Overall if you’re looking for a fun movie to watch, I’d 100% recommend you watch this one.
Black Panther
I’ll jump from one comic book movie to another, I just can’t help these 2 movies were just so big and they were so good. If you had to tell somebody in 5 minutes the synopsis of the this movie and Aquaman, you’d probably have something pretty close, but these movies still are very different from eachother. The most important thing both these movies do have in common is how original they are. Even though we get bombarded with comic book movies this one feels like something new and refreshing, that’s the magic of good writing and having a good cast. The setting one of the strength of this movie, it’s quite beautiful, again it’s cgi, but I’d say in this particular case you don’t notice it that much. I’d say this movie is one of the best movies to watch if you’ve never seen any of the comic book movies released in late years, it will get you right into the genre. Two good reasons why these movies are so popular are just: they’re fun to watch, but more importantly, they’re just so well made.
Avengers: Infinty War
Yes, I’m very sorry, another one of these same genre.
Infinity War is the culmination of the MCU (Marvel Cinematic Universe), over 20 movies lead to this, but it’s a lot more than that, the Russo brothers created a ton of characters and a vast universe, all leading to this. Watching this movie you can tell they slowly worked their way up to this. As much as you want to hate these comic book movies, you got to admire people who work for years to make this happen and it was worth it. I would say you obviously have to watch their previous work to fully enjoy this movie, which is kind of a bummer for non-comic book fans, but at the same time, they people that are up to date got spoiled. This wasn’t my favorite movie of the year 2018, but damn was is so good to see. This movie is just unavoidable, it was huge, a lot of people went to see it.
Worthy mentions:
Deadpool 2, Antman & the Wasp, Venom
Yes, more comic book movies, 2 sequels and a new movie which were very enjoyable to watch. All these 3 movies had in common: a lot of humor combined with action. This was a very heavy comic book movie year…
Loic Charlier
Het jaar 2018 loopt op z’n einde. Haal die lijstjes maar tevoorschijn.
U mag zich gelukkig prijzen; ik bespaar u mijn oorspronkelijke insteek – een ellenlange lamento over mijn haat-liefde relatie met Kinepolis Brussel. Het leek me namelijk niet echt in harmonie met de feestelijke sfeer die traditioneel heerst rond deze periode van het jaar. Daarom stel ik mijn klaagzang even uit en hou ik het bij een simpele opsomming van films die ik gezien heb doorheen 2018 met korte beschrijvingen van hun inhoud en/of mijn bedenkingen. Deze bevatten mogelijk wat spoilers maar zijn vooral enorm subjectief. U weze gewaarschuwd.
Tomb Raider
Ik mocht Alicia Vikander voor de eerste maal aanschouwen als fragiele fembot in Alex Garland’s fenomenale Ex Machina en was destijds meteen verkocht. Niet alleen is ze bloedmooi, maar de meid kan nog een flink potje acteren ook. Dit gezegd zijnde ben ik met redelijk lage verwachtingen naar de film Tomb Raider getrokken en in alle eerlijkheid was dat hoofdzakelijk om 119’ lang lekker toe te geven aan mijn puberale crush. Dat bleek een goed idee, want de jongedame is en blijft een betoverende verschijning (zelfs bedekt onder een dikke laag bloed en modder) maar verder was de film niet bepaald denderend. Fans van de reeks videospellen of liefhebbers van actie/avontuur zullen er genot uit halen.
The shape of water
Guillermo Del Torro’s oscarmonster heeft reeds meer dan voldoende lof mogen ontvangen. Ik heb daar weinig of niets zinnigs aan toe te voegen. Kijk je ogen uit met feeërieke beelden van een bijzonder gedetailleerde en sfeervolle setting – het appartementsgebouw boven de cinemacomplex, de fabriek met vochtige groenbruine tinten roest, Dixie Doug’s Diner, de havendokken, en ga zo door, stuk voor stuk prachtige decors – en toch zijn het vooral de kleurrijke personages die van deze film iets heel bijzonders maken – de Russische spion, de generaal, de buurman, noem maar op. Michael Shannon gaat weliswaar met de kroon lopen. Het is onbeschrijflijk hoe beangstigend hij de reactionaire veiligheidsverantwoordelijke neerzet en hij steelt zowaar elke scène waar hij in verschijnt. Topfilm over outcasts, onverdraagzaamheid en onmogelijke liefde.
Jurassic World: Fallen Kingdom
Ik was aangenaam verrast door de oorspronkelijke reboot (Jurassic world uit 2015) en heb me dan ook lelijk mispakt in mijn verwachtingen voor dit vervolg. De sequentie met vulkaanuitbarsting is ontzettend mooi in beeld gebracht en ook tijdens de regenachtige finale zijn er een aantal vindingrijke shots, maar die kregen we grotendeels al te zien in de bijzonder misleidende trailer. Verder heb ik weinig plezier beleefd aan deze film. De toon is wisselvallig, de personages zo unidimensioneel als maar zijn kan en het verhaal is betreurenswaardig voorspelbaar en anticlimactisch. Eentje om snel te vergeten.
I, Tonya
Gebaseerd op waargebeurde feiten, maar in essentie draait de film rond geruchten, misleiding en perceptie. Als u niet op de hoogte bent van de feiten, zal u des te meer genieten van de film. Zoek na afloop eventueel at randinformatie op. Ondertussen zal u hebben kunnen genieten van twee uitmundende acteerprestaties, met name die van de betoverende Margot Robbie als Tonya Harding en Allison Janney als haar bikkelharde moeder.
Solo: A Star Wars Story
Mijn verwachtingen voor Solo waren bescheiden – ik ben dan ook geen diehardfan die fora afgaat op zoek naar diepgaande analyses van elke screenshot. Integendeel, ik sta redelijk onverschillig tegenover de saga in het algemeen. Straffer nog. Mijn favoriete Star Wars film is Rogue One, en dat is dan nog een spin off. Stel u voor. Ik heb geleerd dergelijke dingen niet te verkondigen in het openbaar. Gelyncht worden door een bende langharige nerds in XXL Jedikleedjes en bezwete Chewiemaskers spreekt me niet meteen aan… Maar terug naar deze film dus. Euhm. Laat ons zeggen. Leuk. Zonder meer. Is dat OK?
Pacifim rim: Uprising
De zoveelste sequel op deze lijst. Als je genoten hebt van de eerste film, is het de moeite waard. De animatie is haarscherp en wondermooi zeker in vergelijking met soortgelijke CGI-festijnen die schuilen in duisternis of suggestieve chaos. Toch tipt Uprising niet aan de enkels van het origineel – een instant classic als u het mij vraagt. De acteerprestaties zijn ondermaats en de dialogen zijn bedroevend waardoor de personages ongeloofwaardig overkomen en vaak ook gewoon irriteren. Ik bewonder het initiatief om meer verhaal en meer diepte te willen brengen ten koste van actie en spektakel, maar in het geval van een film over torenhoge robots die het opnemen tegen gigantische aliens is dat misschien niet de beste zet. Stick to your strengths.
Three billboards outside of Ebbing, Missouri
McDormand, Harrelson en Rockwell behoren tot mijn lievelingsacteurs. Toch was ik niet meteen overtuigd toen ik Three billboards opzette. Doorgaans sta ik principieel argwanend tegenover fel gehypte films, misschien daardoor. Maar dan werd de eerste afscheidsbrief voorgelezen en kreeg ik de – naar mijn doen toch wel vrij zeldzame – krop in de keel… Knap gedaan, McDonagh. U had me liggen.
Annihilation
Een verfilming van de Southern Reach-trilogie door Alex Garland met Nathalie Portman. Meer had ik niet nodig om het bijna in mijn broek te doen van opwinding. Toen las ik dat deze film de cinemazalen niet zou halen buiten China en de VS wegens too brainy for the masses. Aan de ene kant was ik teleurgesteld dat ik de prent niet ging kunnen bewonderen op het witte doek, maar aan de andere kant was het voor mij meteen een duidelijk teken dat hetproject in goede handen zat. Artistieke integriteit boven commerciële trefzekerheid. Dat bleek ook. Netflix kocht de rechten en bracht de film uit wat dan weer toont hoe vooruitstrevend de streamingplatform bij momenten kan zijn. Annihilation is een zeer sterke film maar inderdaad helemaal niet geschikt voor de mainstream. Ik had in alle eerlijkheid zelf ook nood aan een youtube analyse om alle symboliek en geïmpliceerde onthullingen te snappen. Een aanrader voor liefhebbers van scifihorror op zoek naar een iets uitdagendere film.
Jumanji: Welcome to the jungle
Dit verrassend genietbaar vervolg gaat een heel andere richting uit maar is tegelijk ook een charmante eerbetoon aan de originele film. Waar Jumanji (1995) bij momenten duister en zelfs angstwekkend was, kiest Welcome to the Jungle volledige voor de ridicule humor. Een gewaagde zet, maar de film is bewapend met de ideale cast voor een dergelijke aanpak en slaagt wonderwel in zijn opzet. Geef u over aan de gekkebekkenbende en geniet van de rit. Zulke komedies zijn schaars dezer dagen.
Hereditary
Nieuwkomer Ari Aster verrast met dit langspeelregiedebuut. Het is bewonderenswaardig wanneer je je aan een horrorfilm waagt en het klaarspeelt zonder te vervallen in stereotypische personages en cheap scares. Er zijn een aantal bovennatuurlijke gebeurtenissen (zeker naar het einde toe) en je zal zeker verschieten bij momenten, maar de kracht van Hereditary schuilt in de personages en hun onderhuidse – vaak onuitgesproken – strijd. De film is bloedstollend spannend en in zekere zin ook erg verontrustend. Bovendien zorgt de cinematografie voor uiterst memorabele beelden die je nog vele nachten zullen achtervolgen. Toni Colette levert overigens een ijzersterke prestatie en bewijst een van de meest veelzijdige actrices zijn binnen Hollywood op dit moment. Beste horrorfilm in jaren wat mij betreft.
Ready player one
Spielberg doet wat hij doet, en wat Spielberg doet, doet hij altijd goed. De verfilming van Ernest Cline’s scifi-avontuur is een dolle rit waar ik enorm van heb genoten. De film steekt boemvol verwijzingen naar pop-en gamingcultuur, neem zichzelf niet te serieus en trakteert de kijker op visueel vermaak van de bovenste plank. Heel erg diep gaat Spielberg deze keer niet graven, maar gezien het bronmateriaal, het doelpubliek en het uiteindelijke resultaat, zal niemand ontkennen dat dat dat een juiste zet is gebleken.
A quiet place
De trailer voor John Krasinski’s A quiet place deed me vermoeden dat het hoofdbestanddeel van de film (het feit dat ze allemaal stil moeten zijn omdat de monsters op geluid reageren) eerder een gimmick was en dat dat geen volledige film zou standhouden. Wel hier zit ik dan, met gesnoerde mond. A quiet place was misschien de meest spannende film die ik dit jaar heb gezien en er was helemaal niets gimmicky aan. Let wel; ook deze trailer misleidde ietwat. Er wordt wel degelijk gesproken in de film, zij het bitter weinig. Straffe prent, zeker gezien Krasinski daarvoor eerder bekend was voor zijn talent als komische acteur. Emely Blunt is magnetisch. Steeds een plezier om haar aan het werk te zien!
First man
Een intieme biopic over een getroebleerde maar diepgefocuste man. Zeer mooie film die een inkijk geeft achter de schermen bij NASA en in het huishouden van Neil Armstrong. Ryan Gosling doet zijn ding; de schijnbaar emotieloze knuffelbink met diep vanbinnen het warmste hart van Hollywood en dat past wederom erg goed bij het personage die hij 140’ lang terug tot leven mag roepen. De raketlancering en latere ruimteshots zijn grotendeels vanuit het perspectief van de astronauten in beeld gebracht wat een zeer authentieke en spannend resultaat oplevert. Na Whiplash en La La Land scoort Damien Chazelle met First Man naar mijn bescheiden mening drie op drie.
(continue reading under the picture)
Kong: Skull Island
De zoveelste herinterpretatie van reuzeaap is een van de betere die ik heb mogen zien. Vreemde vogel Jorgan Vogt-Roberts regisseert doelgericht en met liefde voor het vak. Kong is pure fun en een masterclass in monsterfilms. Bovendien cast hij met Tom Hiddlesteon een van de meest charismatische acteurs van het moment en krijg je daarnaast ook een potje Sam L. Jackson, Brie Larson, John C. Reilly én John Goodman. Boem!
The ballad of buster Scruggs
Een amuzante verzameling kortverhaaltjes uit het Wilde Westen. De Coen broertjes hebben zich ogenschijnlijk rot geamuseerd en serveren klassieke western shoot-outs, een flinke dosis humor, oprechte ontroering, prachtige landschappen en een soundtrack om U tegen te zeggen. Ik kreeg meteen zin in een avondje Red Dead Redemption 2 om zelf de gunslinger uit te hangen.
Get Out
Een voorbeeld van hoe hype een film kan verpesten. Get out is zeker een originele horrorthriller. Ik heb genoten van de dialogen en acteerprestaties, van de spanning en van een aantal vindingrijke shots. Toch bleef ik wat op mijn honger zitten en was ik na afloop een beetje teleurgesteld. Er was zoveel over te doen toen de film uitkam dat mijn verbeelding er mee is gaan lopen. Hopelijk sterft woke Twitter spoedig een stille dood en is het binnenkort niet meer noemenswaardig wat de kleur, geaardheid of geslacht van een acteur is. Veel relevanter is namelijk of er overtuigend geacteerd wordt en dat was hier zeker het geval.
Bohemian rhapsody
Deze biopic over Freddy Mercury raast tegen sneltempo doorheen een aantal knelpunten binnen het leven van de legendarische rockband Queen. Het is een waar genoegen om te zien hoe de leden elk deelnamen aan het creatieve proces en de spanningen die daaruit volgden. De kijker wordt getrakteerd op een best off van jewelste waardoor je drie weken later nog steeds achter het stuur zit mee te kelen: Don’t stop me nooooooow…
Okja
Een nieuw soort supervarken wordt ontdekt wat de voedelindustrie helemaal overhoop haalt. Mija, een jonge plattelandsdochter, bouwt een hechte band op met zo’n beest en aarzelt niet om het dier te redden nadat het ontvoerd wordt door leden van een op geld beluste multinational. De kijker wordt een spiegel voorgehouden in deze niet bepaald subtiele aanklacht op onze consumptiemaatschappij. De onderliggende boodschap van de Koreaans-Amerikaanse Netflixproductie is duidelijk en je zal ongetwijfeld een secondje aarzelen de volgende keer dat je bij de beenhouwer uw honderd grammekes paté bestelt.
Wreck-it Ralph 2: Ralph breaks the internet
Wreck-it Ralph charmeerde zes jaar eerder dankzij geslaagde humor, piekfijne animatie en een verhaal vol pop-en gaming referenties geschikt voor jong en oud. Het vervolg biedt een gelijkaardige mix en is dus absoluut de moeite waard. Ik kreeg een sterke Inside Out-vibe dankzij de verpersoonlijking van abstracte concepten (het internet, dataverkeer, spam, etc.). Disney slaagt er telkens opnieuw in om deze dingen tot leven te brengen en een tastbare wereld te scheppen uit schijnbaar vormloze elementen. Het niveau van Inside Out wordt hier weliswaar op geen enkel moment evenaard. Wreck-it Ralph 2 richt zich immers meer tot het jongere publiek en speelt het redelijk veilig. Desalniettemin, een schattige en plezante animatiefilm om het jaar mee af te sluiten.
Alain Berenboom
Manbiki kazoku de Hirokazu Kore-Eda.
The Death of Staline de Armando Iannucci
Zimna wojna (Cold War) dePaweł Pawlikowski
Billboards de Martin McDonagh
The Florida Project de Sean Baker
L’Insulte de Ziad Doueiri
Bye, bye Germany, de Sam Garbarski
Darkest Hour de Joe Wright
Le sens de la fête de E. Toledano et O. Nacache
the Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society de Mike Newell